Mέθοδος της βεντάλιας

Το να προσπαθήσει κάποιος να παρουσιάσει ένα έργο κάποιου αλλού δεν είναι και πολύ εύκολο.
Μπορεί να κατηγορηθεί ότι κλέβει μιμείται και χίλια δυο.
Ακόμα δυσκολότερο είναι αν το έργο που παρουσιάζεται είναι ενός καταξιωμένου ανθρώπου που άφησε εποχή στον συγκεκριμένο τομέα.

Γνωρίζοντας όλα αυτά ο M E L I S S O C O S M O S σήμερα όμως θα τολμήσει και θα προσπαθήσει να σας παρουσιάσει την (μέθοδο της βεντάλιας).

Για να γίνει καλή παρουσίαση και να κατανοηθεί πλήρως από όλους πρέπει να εξηγηθούν κάποια πράγματα ώστε να καταλάβουμε ακριβώς πως δουλεύει αυτή η ωραία μέθοδος.

Η μέθοδος της βεντάλιας είναι ένας τρόπος να κόβουμε παραφυάδες, και τον εμπνεύστηκε ο πολύ μεγάλος Γάλος μελισσοκόμος - ερευνητής Pierre Jean-Prost περίπου την δεκαετία του 1950.

Εφαρμόστηκε και εφαρμόζεται ακόμα σε ολόκληρο τον κόσμο, και στην Ελλάδα με μεγάλη επιτυχία.

Είναι ο ποιο δημοφιλής τρόπος κοψίματος παραφυάδων.

Το γεγονός ότι ο μεγάλος αυτός μελισσοκόμος έδρασε και ερεύνησε τα της μέλισσας πριν τόσα πολλά χρόνια όπως κι ο δικός μας ο Ν. Νικολαΐδης κάνει πολλούς να πιστεύουν ότι αφού αυτοί έδρασαν σε μια άλλη εποχή, ότι οι τρόποι τους ξεπεράστηκαν, και πως καλό είναι να μελετάμε τους νέους ερευνητές τώρα.

Μου το έχουν πει πολλοί αυτό, δεν αναφέρομαι πουθενά συγκεκριμένα.

Εγώ όμως δεν συμφωνώ καθόλου με την άποψη αυτή.

Κι έχω τρία ατράνταχτα επιχειρήματα για να σας πείσω.
Πρώτον, ότι οι συνήθειες των μελισσιών δεν αλλάζουν από την μια μέρα στην άλλη.

Οι συνήθειες αυτές που είναι οι σμηνουργίες, η εργασία τους, ο τρόπος της ζωής τους, ότι έχει σχέση με το σμήνος όπως, η βασίλισσα, ο γόνος που γεννάει αυτή κτλ κτλ, είναι ίδιες κι απαράλλακτες εδώ και κάποια εκατομμύρια χρόνια και είναι βαθιά ριζωμένες στο ένστικτο των μελισσών.

Σκεφτείτε λοιπόν ως λογικοί άνθρωποι, ότι αν όλα αυτά δεν άλλαξαν και δεν ξεπεράστηκαν επί εκατομμύρια χρόνια, πως γίνεται να αλλάξουν η να ξεπεραστούν μέσα σε 50-60 χρόνια από τότε που έδρασαν οι μεγάλοι αυτοί δάσκαλοι της μελισσοκομίας;

Δεύτερο επιχείρημα.

Ο κόσμος μας ανά τους αιώνες και στις μέρες μας ακόμα έβαλλε και βγάζει πολλούς φιλόσοφους.

Όμως ολόκληρος ο σύγχρονος πολιτισμός, όταν αναζητάει την αληθινή γνώση, τρέχει χιλιάδες χρόνια πίσω για να την βρει από το Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη, που αν κι έζησαν σε άλλη εποχή, δεν ξεπεράστηκαν κι ούτε πρόκειται να ξεπεραστούν ποτέ.

Οι δικοί μας μεγάλοι φιλόσοφοι της μελισσοκομίας είναι ο Prost και ο Νικολαΐδης κι ούτε κι αυτοί πρόκειται ποτέ να ξεπεραστούν.

Και τέλος το τρίτο επιχείρημα είναι πως ναι, να διαβάσουμε και να μάθουμε τι λένε και οι νέοι ερευνητές, και τα νέα βιβλία, μην ξεχνάμε όμως πως για να μάθουμε γράμματα μαθαίνουμε πρώτα το Α και στο τέλος καταλήγουμε στο Ω.

Έτσι κι εδώ, πρέπει πρώτα να μάθουμε τι λένε οι πρώτοι του είδους, οι παλιοί δηλαδή, και μετά να φτάσουμε στο Ω που είναι οι νέοι.

Αν σας κούρασα με την πολλή θεωρία, αυτό το κάνω γιατί πρέπει να εμπιστευτείτε τον τρόπο αυτόν αν σκοπεύετε να τον δοκιμάσετε και να καταλάβετε ότι η μέθοδος αυτή, δεν είναι ξεπερασμένη, αντιθέτως μάλιστα δεν πρόκειται να ξεπεραστεί ποτέ.

Πάμε τώρα παρακάτω.

Όταν στο μελισσοκομείο μας έχουμε τις κυψέλες μας πολύ κοντά την μια από την άλλη, κι αν αυτές είναι και βαμμένες το ίδιο χρώμα, τότε οι εργάτριες καθώς γυρίζουν από τα λιβάδια φορτωμένες νέκταρ και γύρη μπερδεύονται.

Δεν γνωρίζουν ποια είναι η δική τους κυψέλη και μπαίνουν σε διαφορετική.

Το φαινόμενο αυτό ονομάζεται ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΗ.

Λέγεται ότι όταν κάποια μέλισσα παρεκτραπεί από την πορεία της και μπει σε λάθος κυψέλη ότι οι φύλακες της εισόδου την κόβουν.

Ίσως αυτό να είναι σωστό αλλά υπάρχουν κι εξαιρέσεις, το σίγουρο είναι πως αν η μέλισσα είναι νεαρής ηλικίας και ακόμα ποιο πολύ αν κουβαλάει και προμήθεια μαζί της ερχόμενη γύρη, νέκταρ , νερό, πρόπολη κτλ , ότι όχι μόνο δεν την κόβουν οι φρουροί, αλλά μπορώ να πω ότι της δίνουν και τα κλειδιά της κυψέλης στο τέλος, με λίγα λόγια την καλοδέχονται.

Αυτά όλα τα παρατήρησε ο Prost και τότε συνέλαβε την ιδέα πως αν εκμεταλλευτούμε την παρεκτροπή που παθαίνουν οι μέλισσες, και την προκαλέσουμε μάλιστα όταν κόβουμε παραφυάδες τότε θα πετύχουμε το απόλυτο.

Το απόλυτο στην περίπτωση των παραφυάδων είναι να έχουμε όλες μας τις παραφυάδες ακριβώς ίδιας δυναμικότητας.

Σκεφτείτε τι άσχημο είναι αν έχουμε 10 παραφυάδες και οι 5 από αυτές είναι εξάρες οι 3 από αυτές τεσσάρες ενώ οι υπόλοιπες 2 να είναι δυάρες…

Το χειρότερο μας είναι αυτό, απαιτεί προσπάθεια μεγάλη μετά, να πάρεις από αλλού να δώσεις γόνο στα αδύναμα, υπάρχει κι ο κίνδυνος το αδύναμο να μην μπορεί να σκεπάσει τον γόνο, κι όλο προβλήματα γενικά.

Αν όμως μπορούσαμε να είχαμε 10 παραφυάδες πεντάρες όλες, δεν θα ήταν πολύ θετικό;

Φυσικά και θα ήταν.

Αυτό πέτυχε λοιπόν ο Prost με την μέθοδο της βεντάλιας.

Πάμε να δούμε πως γίνεται.

Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι έχουμε μια κυψέλη μόνη της κάπου η δυο κυψέλες μαζί δίπλα δίπλα και θέλουμε να κόψουμε παραφυάδες.

Θα πρέπει να πάμε μια ημέρα να ανοίξουμε τις κυψέλες μας αυτές, να βρούμε τις βασίλισσες τους και μαζί με λίγο πληθυσμό και γόνο να τις βάλουμε σε άλλη κυψέλη και να τις πάμε μερικά μέτρα ποιο πέρα, εκεί φροντίζουμε να έχουν επάρκεια τροφών και δεν τις ξαναπειράζουμε αυτές.

(Μερικά μέτρα είπαμε μην τις πάτε μερικά χιλιόμετρα)

Τότε όπως ξέρουμε οι μέλισσες μας θα αρχίσουν να φτιάχνουν βασιλικά κελιά.

Όταν γίνουν κάμποσα βασιλικά κελιά, θα πρέπει να πάμε και να μοιράσουμε τον πληθυσμό που υπάρχει σε ίσα μέρη βάζοντας τον σε νέες κυψέλες που έχουμε ετοιμάσει φροντίζοντας σε κάθε μια από αυτή να βάλουμε μέσα κι από ένα πλαίσιο με γόνο που υπάρχει και βασιλικό κελί σε αυτό, να κόψουμε παραφυάδες δηλαδή.

Από τις δυο αυτές κυψέλες θα πρέπει να κόψουμε περίπου 7-8 παραφυάδες, και δυο οι κυψέλες που πήγαμε λίγο ποιο πέρα με τις παλιές παραφυάδες, μας κάνει το σύνολο περίπου 10 δηλαδή από μόλις δυο που είχαμε αρχικά.

Όταν το κάνουμε αυτό πρέπει οι παλιές κυψέλες να φύγουν από την παλιά τους θέση κι όλες μαζί να μπουν ημικυκλικά γύρω από την θέση που ήταν οι παλιές και κοντά η μια από την άλλη σε σχήμα βεντάλιας η μισοφέγγαρου.

Κι οπωσδήποτε οι κυψέλες που έχουμε ετοιμάσει πρέπει να είναι ίδιο χρώμα βαμμένες.

Δείτε στην φωτογραφια πως θα μπουν γύρω από τις παλιές κυψέλες οι νέες παραφυάδες που κόβουμε.

Δείτε εδώ. . .

Στην συνέχεια όπως είπα και οι παλιές κυψέλες πρέπει να φύγουν από την αρχική τους θέση και να μπουν κι αυτές δίπλα από τις νέες.

Δείτε πως πρέπει να μπουν οι νέες παραφυάδες περίπου.

Δείτε εδώ. . .

Εκεί που οι εικονικές κυψέλες εμφανίζονται με διακεκομμένες γραμμές σημαίνει ότι εκει ήταν η αρχική θέση των παλιών κυψελών και μετά μεταφέρθηκαν κι αυτές ανάμεσα στις νέες παραφυάδες.

Όταν λοιπόν ολοκληρώσουμε το μοίρασμα του πληθυσμού, οι εργάτριες θα βγαίνουν έξω να συλλέξουν όπως ήταν μαθημένες και κατά την επιστροφή τους δεν θα βρίσκουν τις παλιές τους κυψέλες στην θέση τους αλλά πολλές άλλες γύρω από την θέση που ήταν οι παλιές.

Κι ακριβώς επειδή είναι ελαφρός ημικυκλικά βαλμένες οι νέες κυψέλες ,κι όλες το ίδιο κοντά στην παλιά τους κυψέλη κι όλες το ίδιο χρώμα, κατά την επιστροφή τους ο πληθυσμός των παλιών κυψελών θα μοιραστεί ομοιόμορφα σε όλες τις νέες κυψέλες που τοποθετήσαμε.

Έτσι θα πετύχουμε το καλό αποτέλεσμα να φτιάξουμε παραφυάδες ίδιας δυναμικότητας.

Αλλά κι αν ακόμα διαπιστώσουμε κάνοντας έλεγχο μετά δυο ημέρες ότι κάποια παραφυάδα υστερεί σε πληθυσμό, αμέσως την κάνουμε αντικατάσταση στην θέση μιας άλλης που έχει ποιο πολύ πληθυσμό, βιάζονταν την δυνατή παραφυάδα στην θέση της αδύνατης.

Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα πάλι οι πολλές συλλέκτριες που θα βγουν από την δυνατή παραφυάδα, γυρίζοντας στην παλιά γνωστή τους θέση θα μπουν χωρίς να το ξέρουν στην αδύναμη κυψέλη αφού θα της έχουμε αλλάξει θέση, και το αντίστροφο θα συμβεί με την αδύναμη, και σαν αποτέλεσμα θα έχει να μοιραστεί ο πληθυσμός ακριβώς στα ίσια και θα έχουμε παραφυάδες ίδιας δυναμικότητας.

Αυτό εγώ το κάνω και στα μεγάλα μου μελίσσια συνάδελφοι, αν δω κάποιο πολύ δυνατό, κι έχω και κάποιο αδύνατο, τους αλλάζω θέση και γίνονται και τα δυο ίσα.

Έτσι κάνουμε την λεγομένη εξίσωση στα μελίσσια μας.

Όταν λοιπόν διαπιστώσουμε ότι φτιάξαμε παραφυάδες ίδιας δυναμικότητας βάζουμε σε αυτές πάνω στα καπάκια διάφορα αντικείμενα, (όχι σε όλες ) αν βάλουμε στις 3 από τις δέκα είναι αρκετά, και τις αφήνουμε ήσυχες για 15 ημέρες τουλάχιστον.

Αυτό το κάνουμε πλέον γιατί δεν χρειαζόμαστε άλλο την παρεκτροπή και δεν θέλουμε να παρεκτραπούν και οι βασίλισσες καθώς θα γυρίζουν στην κυψέλη τους μετά το ζευγάρωμα.

Τόσο απλή είναι η μέθοδος της βεντάλιας συνάδελφοι.

Δεν χρειάζεται να τρέχουμε τις παραφυάδες μας 3-4 χλμ μακριά από όταν τις κόψουμε, κι επιπλέον είναι όπως είπα όλες ίδιας δυναμικότητας.

Δυστυχώς δεν μπόρεσα να βρω περισσότερες φωτογραφίες για να δείτε και να καταλάβετε καλύτερα την μέθοδο, ευχαριστώ όμως τον φίλο μας των Αντώνη που μας έστειλε αυτές τις φωτογραφίες από το βιβλίο του Prost και μπορούμε τώρα να έχουμε έστω κάποια εικόνα.







M E L I S S O C O S M O S ελάτε να γνωρίσουμε τον μαγικό κόσμο των μελισσών