Του Γιώργου Κοτζιά

Μελισσοκομικές ιστορίες

Συνέβη πριν 500 ή 600 χρόνια.
Το ιστορικό θέλει το ένα και μοναδικό πρόσωπο της αληθινής ιστορίας μας να ανηφορίζει τα δύσβατα πευκοδάση της Ανατολικής Κρήτης.
Γνώριμα μέρη γι’ αυτόν ανέβαινε τα όρη λες και δεν πατούσε στην γη, ώσπου το κακοτράχαλο μονοπάτι τον έβγαλε στον πιο παράξενο βράχο που μπορεί να έχει αντικρίσει μάτι ανθρώπινο. Ένα κομμάτι πέτρα πανύψηλο τριάντα ή και σαράντα μέτρα, αλλά λεπτό ίσιο και κάθετο λες και κάποιος θεός έριξε το ακόντιο του, για να σκοτώσει κάποιο γιγάντιο τέρας που απειλούσε την Κρητική Γη.
Και αυτό μπήχτηκε στην γη και πέτρωσε και έμεινε εκεί χιλιάδες χρόνια, έτσι ίσιο, κάθετο, τεράστιο, αναλλοίωτο στον χρόνο, ένα βέλος μπηγμένο στο σώμα της Κρητικής Γης για να θυμίζει σε όλους ότι κανένας δεν μπορεί να βλάψει ετούτο τον τόπο.

Φίλες και φίλοι ο MELISSOCOSMOS ξεκινάει την ενημέρωση της λίστας με τα ονόματα των συμμετεχόντων.

Τα ονόματα είναι πολλά και ίσως χρειάζονται λίγες ώρες μέχρι να δείτε το όνομα σας καταχωρημένο στην λίστα!

Παρακαλούνται οι συμμετέχοντες επειδή κάποια e-mail έχουν έρθει αρκετές φορές, να προσέξουν μήπως το όνομα τους αναγράφηκε πάνω από μια φορά στην λίστα.

Σε αυτή την περίπτωση πρέπει να γίνει διόρθωση ώστε να μην είναι άκυρη η συμμετοχή τους.
MELISSOTYXH2@YAHOO.GR

Κάντε κλικ στον σύνδεσμο για να διαβάσετε την διαδικασία συμμετοχής!

http://www.melissocosmos.com/2014/07/8-melissoefodia.html#more

                

                  «Παναγία η Παραμυθία». Αποτοιχισμένη τοιχογραφία στο ομώνυμο παρεκκλήσιο του καθολικού

Η γλυκυτάτη αυτή εικόνα είναι τοιχογραφία του 14ου αι που βρισκόταν άλλοτε στην δεξιά άκρη του εξωνάρθηκα του Καθολικού και μετά την τέλεση του θαύματος μετεφέρθη σε ιδιαίτερο παρεκκλήσιο επ’ονόματι της Παναγίας της «Παραμυθίας».  

Παλαιά υπήρχε η συνήθεια, βγαίνοντας οι πατέρες από το Καθολικό, μετά το τέλος της ακολουθίας του Ορθρου, να ασπάζωνται την υπάρχουσαν τότε εικόνα της Παναγίας στον εξωνάρθηκα και εκεί ο Ηγούμενος παρέδιδε τα κλειδιά της κλεισμένης τις βραδυνές ώρες πύλης της Μονής στον θυρωρό για να ανοίξει. 

Η παράδοση αναφέρει ότι την 21ην Ιανουαρίου του 1320, όταν έδινε ο Ηγούμενος τα κλειδιά στον θυρωρό, η εικόνα ζωντάνεψε και η Παναγία φώναξε· «Μην ανοίξετε σήμερα την πύλη της Μονής, αλλ’ανεβήτε στα τείχη και διώξετε τους πειρατές.» Τότε – ω των θαυμασίων Σου Χριστέ Βασιλεύ- ο βρεφοκρατούμενος στις αγκάλες της Θεοτόκου Ιησούς, κινώντας το χεράκι Του έκλεισε το στόμα της Παναγίας Μητέρας Του και της είπε· «Μή Μητέρα μου, μή τους το λές. Αφησε τους να τιμωρηθούν όπως τους αξίζει, γιατί αμελούν τα μοναχικά τους καθήκοντα». 

Τότε η Κυρία Θεοτόκος με μεγάλη μητρική παρρησία προς τον Υιό και Θεό Της, πήρε το χεράκι του Χριστού και το κατέβασε από το στόμα Της και κλίνοντας προς τα δεξιά το κεφάλι Της, απέφυγε το χέρι του Χριστού και φώναξε στον Ηγούμενο για δεύτερη φορά· «Μην ανοίξετε σήμερα την πύλη της Μονής, αλλ’ανεβήτε στα τείχη και διώξετε τους πειρατές.»