Αλέξανδρος Παπαχριστοφόρου
Γεωπόνος, Διδάκτορας Μελισσοκομίας Α.Π.Θ.
Εργαστήριο Φυσιολογίας Ζώων, Τμήμα Βιολογίας Α.Π.Θ.

Χωρίς αμφιβολία, η βαρρόα αποτελεί τον πιο επικίνδυνο εχθρό για την ευρωπαϊκή μέλισσα (μετά τον άνθρωπο φυσικά). Από όταν άρχισε να προσβάλει τα μελίσσια της Apis mellifera, επιστήμονες και μελισσοκόμοι ξεκίνησαν έναν ασταμάτητο αγώνα για τον περιορισμό των συνεπειών της προσβολής μιας και η εκρίζωση του εισβολέα είναι πρακτικά αδύνατη. Σ’ αυτόν τον αγώνα, έχουν κατά καιρούς χρησιμοποιηθεί πολλά σκευάσματα (χημικά και μη) καθώς και βιοτεχνικές μέθοδοι.

Φίλες και φίλοι μόλις χτες ήταν που πρότεινα οι Μελισσοκομικοί Σύλλογοι να αναλάβουν πρωτοβουλίες για εμπλουτισμό ή αναδάσωση καμμένων εκτάσεων με μελισσοκομικά φυτά.

Σε γενικές γραμμές η πρόταση μου πήρε κόκκινη κάρτα.

Κωλύονται λέει σε νόμους και μελέτες που πρέπει να γίνουν, και αυτοί ορίζουν με λίγα λόγια ότι η βλάστηση μιας καμένης έκτασης πρέπει να γίνει μόνη της.

Ωστόσο άλλοι Σύλλογοι όπως οι κυνηγετικοί ας πούμε, που δεν διαθέτουν ούτε έδρες σε Πανεπιστήμια, ούτε ερευνητές, ούτε οφέλη στο κάτω κάτω άμεσα, σαν αυτά που θα είχαν οι μελισσοκόμοι από αυτές τις κινήσεις, δείχνουν να ξεπερνούν εύκολα αυτά τα προβλήματα και να κάνουν ενέργειες τέτοιες που χρίζουν τουλάχιστον συγχαρητηρίων!

Διάβασα λοιπόν στο site kynigesia.gr...

Το παρόν άρθρο το θεωρώ συνέχεια των προηγούμενων άρθρων σχετικά με τους ευκαλύπτους και μετά από πολλές ερωτήσεις φίλων μελισσοκόμων σχετικά με την καλλιέργεια των πιο πάνω δέντρων.
Οι ευκάλυπτοι πολλαπλασιάζονται σχεδόν αποκλειστικά από σπόρο. Πολλαπλασιασμός με μοσχεύματα είναι εφικτός αλλά πολύ δύσκολος. Το 95% των σπόρων των διαφόρων ειδών ευκαλύπτων δεν χρειάζεται καμία προεργασία πριν από τη σπορά.
Για μικρό αριθμό ειδών που φύονται σε ψυχρές περιοχές επιβάλλεται τοποθέτηση των σπόρων στο ψυγείο για μερικές εβδομάδες.

(Eucalyptus amygdalina, coccifera, dalrympleana, debeuzevillei, delegatensis, dives, elata, fastigata, glaucescens, goniocalyx, kybeanensis, mitchellana, niphophila, nitens, pauciflora, perriniana, regnans, stellulata).

Η συγκεκριμένη διαδικασία έχει ως αποτέλεσμα το (ξύπνημα) του σπόρου από τον λήθαργο.