Φίλες και φίλοι, ο λόγος σήμερα για τις κυψέλες, για τα σπίτια δηλαδή των μελισσών μας.
Η κυψέλη είναι ίσως το πιο απαραίτητο εφόδιο για τον μελισσοκόμο σε όποια μορφή κι αν την συναντήσουμε.
Είναι αναπόφευκτο εργαλείο για την δουλειά μας και εν πολλοίς από αυτή και από την κατάσταση της εξαρτάται και η καλή υγεία των σμηνών μας.
Σκέφτομαι πάντως ότι ευτυχώς η Ελλάδα είναι θα έλεγα από τις χώρες με τις χαμηλότερες τιμές κυψελών, και ίσως και αυτός να είναι ένας από τους λόγους που είμαστε πρώτοι στην Ευρώπη σε αριθμό μελισσοσμηνών.
Έτσι σχεδόν όλες οι κυψέλες που κυκλοφορούν είναι του εμπορίου πλην από τις παραδοσιακές κοφίνια, κουβέλια, φλασκιά κτλ.

Λοιπόν συνάδελφοι τελικά νομίζω ότι η Ελλάδα είναι σε όλα αδικημένη.
Εκεί καταλήγω με αυτά που βλέπω ο άνθρωπος.
Σήμερα ψάχνοντας στο Youtube έπεσα πάνω σε ένα βίντεο παραγωγής βασιλικού πολτού από την Κίνα.
Κοιτάζοντας το διαπίστωσα ότι ο Κινέζος συνάδελφος εκεί είχε τοποθετήσει σε διώροφο μελίσσι τέσσερις βέργες διπλές των 60 βασιλοκελιών η κάθε μια.
Διπλές βέργες στην Ελλάδα δεν έχω συναντήσει ποτέ, ούτε έχω δει 240 βασιλοκελιά σε μελίσσι που να είναι μάλιστα τόσο καλά γεμισμένα.
Αυτό το τελευταίο μου προκάλεσε μεγάλη έκπληξη πραγματικά.
Πως μπορεί να δώσει ένα μελίσσι τόσο βασιλικό πολτό;

Φίλες και φίλοι ο MELISSOCOSMOS συνεχίζει τα άρθρα του για να γνωρίσουμε την μελισσοκομία ανα τον κόσμο.
Αυτή την φορά θα μάθουμε για την μελισσοκομία στην Γαλλία και έπονται και άλλα από διάφορες χώρες.
Το συγκεκριμένο άρθρο όμως θα πρέπει να το διαβάζουμε όλοι μαζί οι της μελισσοκομίας στην Ελλάδα και να κλαίμε.
Να κλαίμε για την γύμνια μας και την ανοργανωσιά μας.
Το παρόν θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε καλύτερα γιατί πιάσαμε πάτο ως χώρα.
Το ζητούμενο ως τόσο είναι πόσο καιρό θα μας πάρει για να αλλάξουμε.