Με την άδεια του Παναγιώτη Μουσουρα από την Ζάκυνθο και το http://toxrysomeli.blogspot.gr/ δανείζομαι το βίντεο που ανέβασε στο Youtube με την δοκιμή που έκανε στις ταινίες οξαλικού οξέως με γλυκερίνη του Σιδέρη Τσιμίνη.
Στο βίντεο επιβεβαιώνεται η καλή φήμη των ταινιών που λέει ότι οι ταινίες όχι μόνο δεν επηρεάζουν τον γόνο και την βασίλισσα αλλά παρατηρείται το φαινόμενο ότι οι βασίλισσες προτιμούν να γεννούν κάτω από την επιφάνεια που καλύπτουν οι ταινίες.
Και επίσης επιβεβαιώνεται ότι οι μέλισσες δεν τρώνε τις ταινίες με το οξαλικό οξύ και είναι φυσικό να μην τις τρώνε αφού σε αυτές δεν υπάρχει ίχνος ζάχαρης και είναι και όξινες εξάλλου από το οξαλικό οξύ.
Επίσης στο βίντεο βλέπουμε να πέφτει βαρρόα επι πολλές ημέρες μετά την χρήση των ταινιών.
Θυμίζω ότι οι ταινίες σύμφωνα με τον Τσιμίνη έχουν διάρκεια 40 ημερών, και έτσι υπερκαλύπτουν τον κύκλο της γέννας της βασίλισσας ακόμα και όταν τα μελίσσια έχουν γόνο.
Σε λίγες ημέρες θα μπουν και οι δικές μας ταινίες στα μελίσσια μας και θα δείτε και από εκεί σχετικό βίντεο.

Όλοι ξέρουμε ότι οι σύγχρονες κυψέλες μετρούν λίγες δεκαετίες χρήσης από τους μελισσοκόμους.
Η μέλισσα όμως εκτρέφεται από τους ανθρώπους εδώ και χιλιάδες χρόνια.
Βλέπετε το μέλι ήταν η κύρια γλυκαντική ουσία τα παλιά χρόνια.
Δυστυχώς δεν γνωρίζω αν οι άνθρωποι είχαν τα παλιά χρόνια κι άλλες γλυκαντικές ουσίες όπως πχ το πετιμέζι.
Έτσι μερικά μελίσσια σε κάθε σπίτι ήταν απαραίτητα.
Οι λεγόμενοι νοικοκυραίοι είχαν κοφίνια και κουβέλια στους κήπους τους μέχρι σχετικά πρόσφατα, αφού ακόμα κι εγώ μικρο παιδί αρχές της δεκαετίας του 80 θυμάμαι τέτοιες περιπτώσεις.
Ωστόσο ο τρύγος των παραδοσιακών κυψελών δεν ήταν τόσο εύκολη υπόθεση όπως σήμερα.
Στα κουβέλια και στα κοφίνια οι μελισσοκόμοι παλιά έκοβαν από το κάτω μέρος των κηρηθρών λίγο κηρήθρα με μέλι.
Αυτό το ελαφρύ κόψιμο των κηρηθρών το ονόμαζαν μάλιστα κούρεμα.

Οι στρεσογόνοι παράγοντες στις μέλισσες μπορεί να είναι αρκετοί, και ενεργώντας ατομικά σε κάθε μέλισσα ή συλλογικά σε όλο το σμήνος μπορούν να προκαλέσουν το θάνατο της αποικίας.
Πάμε να γνωρίσουμε ορισμένους από τους παράγοντες που προκαλούν στρες στις μέλισσες.

Αποπνικτική ζέστη

Οι κυψέλες θα πρέπει να διατηρούνται σε σταθερή θερμοκρασία που κυμαίνεται από 34 έως 38 βαθμούς.
Το ίδιο ισχύει και για την υγρασία, η οποία πρέπει να παραμένει σταθερή στο 80% περίπου.
Οι μέλισσες έχουν θερμουποδοχείς στις κεραίες τους που αντιλαμβάνονται τις αλλαγές της θερμοκρασίας στο περιβάλλον και τους επιτρέπει να προσαρμοστούν.
Στην περίπτωση που η θερμοκρασία υπερβαίνει τους 35 βαθμούς στην κυψέλη το σμήνος φτερουγίζει  και αποβάλει τον θερμό αέρα φέρνοντας δροσερό.

Στην Χαβάη δημόσιοι ερευνητές ανακοίνωσαν ότι ένας νέος ιός που προσέβαλλε τις σφήκες θα μπορούσε να μεταφερθεί και στις μέλισσες.
Ο ιός φέρει την ονομασία moku, που σημαίνει "νησί" στο Χαβάης, και βρέθηκε στην σφήκα Vespula pensylvanica, που βλέπετε στην παρακάτω φωτογραφία.

Οι κουβέντες του παππού...
Από το μελισσοκομικό περιοδικό ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΚΗ ΕΛΛΑΣ τεύχος 427 Ιανουάριος 1984.

Νέο έτος και ο MELISSOCOSMOS πυκνώνει τις αναρτήσεις του!!!

Μπαίνουμε στον Γενάρη στον πρώτο μήνα του νέου έτους, και στα θερμά κλίματα όπως είναι το δικό μας η θερμοκρασία δείχνει κάποια άνοδο, η Φύση σαν να αρχίζει να ξεμουδιάζει από την νάρκη της και να αρχίζει την πάλη με τον Γερο-χειμώνα για να ξαναζωντανέψει.
Οι μέλισσες με το περίφημο ένστικτο τους αντιλαμβάνονται αυτή την μεταβολή, ότι στην πάλη η φύση θα επικρατήσει και θα ξαναζωντανέψει.
Το πνεύμα λοιπόν της κυψέλης δίνει το σύνθημα της μεταβολής του νοικοκυριού τους, δίνει το σύνθημα για το ξεκίνημα για την προετοιμασία για την υποδοχή της ανοίξεως.