Είναι σπάνιο φαινόμενο να βρει κάποιος διαθέσιμες παραφυάδες ή μελίσσια του Στέργιου Στεργάτου για αγορά.
Αυτό επειδή τα μελίσσια του είναι προπωλημένα πολλούς μήνες πριν την δημιουργία τους.
Η καλή δουλειά και η φήμη του γνωστού βασιλοτρόφου και φίλου, είναι παράγοντες που κάνει τις παραφυάδες και τις βασίλισσες του δυσεύρετες.
Ο Στέργιος εκτρέφει μελίσσια και βασίλισσες της Μακεδονικής φυλής.

Προσωπικά προμηθεύομαι βασίλισσες μόνο από τρεις Έλληνες βασιλοτρόφους και ο Στέργιος είναι ένας από αυτούς.
Όποιος λοιπόν θέλει να αγοράσει παραφυάδες ας βιαστεί αφού αυτή είναι μια από τις τελευταίες ευκαιρίες.

Άλλο ένα τρελό αλλά συνάμα και ονειρεμένο βίντεο από την Ρωσία με αγάπη σας έχω συνάδελφοι.
Απλά δείτε το και ταξιδέψτε χε χε...

Γνωρίζεις ότι: Αγοράζοντας ένα μελίσσι πληρώνεις ολόκληρο το σμήνος;

Φίλες και φίλοι επισημαίνω αυτό το θέμα ελπίζοντας να μπουν τα πράγματα στην θέση τους.
Αιτία είναι ένα ακόμα e-mail από τα πολλά που δέχτηκα από νέους μελισσοκόμους.
Ούτε λίγο ούτε πολύ μου έκανε παράπονα, γιατί ψάχνει να αγοράσει μελίσσια και ο ένας του λέει τιμή με το πλαίσιο ενώ ο άλλος του ζητάει εξτρά χρήματα για την βασίλισσα.
Έτσι έχουμε πχ δυο μελισσοκόμους που πουλάνε μελίσσια.
Ο ένας λέει πουλάω 12 ευρώ το πλαίσιο, δηλαδή 5 πλαίσια μελίσσι 60 ευρώ.
Ο άλλος του λέει πουλάω 12 ευρώ το πλαίσιο δηλαδή 5 πλαίσια μελίσσι 60 ευρώ +15 ευρώ για την βασίλισσα.

Ένα ακόμα πολύ χρήσιμο απόσπασμα από την ομιλία του ερευνητή του ΕΛΓΟ ΔΗΜΗΤΡΑ κυρίου Λεωνίδα Χαριστού από το μελισσοκομικό σεμινάριο που πραγματοποίησε ο Μελισσοκομικός Σύλλογος Αχαΐας.
Στο βίντεο πιο κάτω ο ερευνητής συμβουλεύει τους μελισσοκόμους για τους χειρισμούς που πρέπει να κάνουν πριν μπουν στο πεύκο.
Το θετικό σημείο εδώ είναι ότι ο Λεωνίδας δεν κάνει θεωρία, μα μιλάει και από εμπειρία αφού τόσο αυτός όσο και ο πατέρας του είναι εν ενεργεία μελισσοκόμοι στην Χαλκιδική.
Πολύ σημαντικά λοιπόν τα όσα λέει και καλό είναι να τα ακούσετε με προσοχή.

Α. Μελίσσι από σμηνουργία
Βρίσκουμε τον αφεσμό (το σμήνος που έφυγε με την βασίλισσα από την μητρική κυψέλη και κρέμεται σε δέντρο ή άλλο αντικείμενο εκτός κυψέλης) και τον τοποθετούμε σε μία κυψέλη Προσθέτουμε κηρήθρες Τόσο το μητρικό όσο και το νέο μελίσσι αναπτύσσονται κανονικά

Β. Διαίρεση μονού μελισσιού στα δύο
Βάζουμε μία κενή κυψέλη («νέα») δίπλα ακριβώς σε αυτή που θέλουμε να διαιρέσουμε («παλιά»). Καλό θα ήταν οι κυψέλες να είναι ίδιου χρώματος. Από την «παλιά» επιλέγουμε τα μισά πλαίσια (που όμως να έχουν 2-3 πλαίσια ανοιχτό και σφραγισμένο γόνο) και τα μεταφέρουμε στην «νέα», με διάταξη Μέλι-Γύρη-Γόνος (από έξω προς τα μέσα).

Έτυχε σήμερα να πέσει στην αντίληψη μου μια διαφήμιση βαρελιών μελιού.
Την έκανα κλικ και την είδα.
Θεωρώ ότι οι μελισσοκόμοι πρέπει να μάθουν ότι υπάρχει και αυτός ο κατασκευαστής και έτσι αναδημοσιεύω εδώ την ανάρτηση.
Χωρίς να ξέρω τον Πραπόπουλο, χωρίς να μου έχει ζητηθεί.
Γιατί όσο περισσότερες εναλλακτικές έχουμε, τόσο καλύτερες τιμές θα πετύχουμε.
Το να υπάρχει εμπόριο και να εκλείψει το μονοπώλιο είναι πολύ μεγάλη υπόθεση για τους παραγωγούς.
Όλα αυτά τα γνωρίζω πολύ καλά, και έτσι προτρέπω τους αναγνώστες μου που θέλουν να αγοράσουν βαρέλια μελιού, λαδιού, κρασιού, να θυμούνται και αυτή την περίπτωση.

Ρεικόμελο, φθινοπωρινό και ανοιξιάτικο, διαφορετικό το ένα από το άλλο, «αλλιώτικο» και από τα άλλα μέλια. Oι Αγγλοι το θεωρούν τη Rolls-Royce του είδους.

Το ρεικόμελο έγινε τελευταία πολύ της μόδας. Η χαρακτηριστική του γεύση, που διαφέρει αρκετά από το πιο γνωστό μας θυμαρίσιο ή το μέλι ανθέων, γίνεται όλο και πιο αγαπητή. Για την ακρίβεια, ο βασικός λόγος είναι ότι έγινε ευρέως γνωστό – μπορεί κανείς πλέον να το βρει εύκολα στην αγορά. Πριν από κάποια χρόνια, πολλοί αγνοούσαν ακόμη και την ύπαρξή του, όμως η «φιλοσοφία» του τοπικού που κερδίζει σιγά-σιγά τους καταναλωτές οδήγησε κάποιους μικρούς, ως επί το πλείστον, παραγωγούς στην τυποποίηση τέτοιων ξεχωριστών προϊόντων.

Ακάθεκτος συνεχίζει την πορεία του στην Ελλάδα ο ιός του Δυτικού Νείλου, μέσω των πληθυσμών των μολυσμένων κουνουπιών που τον μεταφέρουν και τον μεταδίδουν στους ανθρώπους.
Δεκάδες δήμοι σε όλη τη χώρα, εκ των οποίων οι περισσότεροι στην Αττική και τη Μακεδονία, «πολιορκούνται» από τα μολυσμένα κουνούπια και μετρούν ασθενείς σε νοσοκομεία αλλά και νεκρούς από τις επιπλοκές της λοίμωξης του ιού του Δυτικού Νείλου.