(...) γιατί κάθε φορά ανακαλύπτω και κάτι που με εκπλήσσει .

Είχα παρατηρήσει την έξωση των κηφήνων από την κυψέλη , που να σημειωθεί πως δεν είναι οι χαραμοφάηδες που νομίζαμε, αφού κάνουν πολλές εργασίες , όπως το να δίνουν το νέκταρ στις εργάτριες ,αφού χρειάζεται να περάσει τρεις φόρες από το λοβό τους για να καταλήξει μέλι , αλλά κρατάνε και την θερμοκρασία της κυψέλης σταθερή , πολλή σημαντικός παράγοντας για το μελίσσι .

Πολλές φορές αναζητώ διάφορες πληροφορίες στο διαδίκτυο για την μελισσοκομία, και από τύχη πέφτω σε ενδιαφέρουσες περιπτώσεις.
Έτσι και χτες αναζητούσα πληροφορίες για τα ΠΟΠ μέλια ανα τον κόσμο και έπεσα πάνω σε Ελληνικό μέλι που πωλείται προς 95 ευρώ το κιλό.
Και επειδή αυτά τα θέματα τα θεωρώ ενδιαφέροντα δεν έχω κανέναν ενδοιασμό να το δημοσιεύσω, κι ας μου εξέφρασαν τις επιφυλάξεις τους κάποιοι φίλοι μου ότι μπορεί να γίνει και διαφήμιση με αυτή την ανάρτηση.

Δεν με ενδιαφέρει.
Και ξέρετε γιατί;
Γιατί κάποτε πρέπει να ξυπνήσουμε.

Ένα ακόμα άρθρο δημοσιεύει ο MELISSOCOSMOS μετά από δική σας επιθυμία.

Έχω ξαναπεί ότι θα γράφω για ότι μου ζητάτε και το κάνω αυτό όποτε έχω λίγο χρόνο καθώς με ευχαριστεί πολύ.

Το ότι γράφω ένα άρθρο όμως δεν σημαίνει ότι είναι και σωστό, θα πρέπει να θυμάστε πάντα ότι καλό είναι να διαβάζετε αλλά εσείς στο τέλος έχετε τον τελευταίο λόγο.

Αυτά που εγώ γράφω είναι οι προσωπικές μου απόψεις, αυτές που λειτουργούν κατά την εργασία μου στο μελισσοκομείο καλύτερα και πιο εύκολα.

Κάποτε, έξω από την εκκλησία ενός χωριού, είχε φυτρώσει ένα έλατο. Δεν είχε άλλα δέντρα ή λουλούδια γύρω του συντροφιά. Κοιτούσε με λαχτάρα τα άλλα έλατα που είχαν σχηματίσει συστάδες, για να κάνουν παρέα πάνω στα βουνά και ζήλευε την τύχη τους. «Αχ», αναστέναζε συχνά και μονολογούσε, «δεν υποφέρεται τόση μοναξιά.» Μόνο τις Κυριακές και σε κάποιες γιορτές που οι κάτοικοι πήγαιναν στην εκκλησιά, μόνο τότε, γεννιόταν μέσα του η ελπίδα ότι κάποιος θα του δώσει σημασία. Όμως όλοι το προσπερνούσαν βιαστικοί. Κανένας δεν είχε τον χρόνο να ασχοληθεί με ένα λυπημένο δέντρο. Ακόμα και τα παιδιά, που τις άλλες μέρες έτρεχαν στις αυλές και τις αλάνες, έξω από την εκκλησία ήταν πολύ σοβαρά και κατευθύνονταν βιαστικά στα σπίτια τους, για να διαβάσουν τα μαθήματα της Δευτέρας.