Ξέρω ότι περιμένετε την ανάρτηση αυτή με αγωνία, αλλά εγώ πρέπει να δω και τα τελευταία μηνύματα που έρχονται στις 10 το βράδυ και μετά να μιλήσω.
Έχω αρκετά νέα να σας πω και σήμερα.

Πρώτα πρέπει να πω ότι τρία βουνά στην Πελοπόννησο με έλατα δίνουν μέλι.
Είναι επίσημο και καρατσεκαρισμένο.
Τα μελίσσια βάζουν σκούρο μελίτωμα από αφίδες 2-3 κιλά την ημέρα εδώ και δέκα ημέρες, πολλά δε έχουν χτίσει καπάκια.
ΠΡΟΣΟΧΗ όμως, δεν μιλάμε για το κλασικό μέλι ελάτου, αλλά για μέλι του δάσους, δεν είναι βανίλια ή κόμπος όπως το ξέρουμε.
Είναι σκούρο μέλι που η συλλογή ρίχνει τα μελίσσια και μετά δεν μπορούν να μπουν στο πεύκο.
Τα ακριβές σημεία εσείς θα ψάξετε να τα βρείτε.

Προχτές στις 11 του μήνα ήμουν όλη μέρα σε φιλική συνάντηση με έναν πολύ δυνατό παίκτη της μελισσοκομίας.
Η συνάντηση κράτησε από τις 11:00 το πρωί έως τις 20:00 το βράδυ.
Συζητήσαμε όλα τα θέματα που αφορούν την μελισσοκομία και έμαθα πραγματικά πολλά πράγματα.
Σε κάποια στιγμή, φτάσαμε την κουβέντα στο Ελληνικό μέλι, και του είπα ότι αν δεν κινήσουμε τις διαδικασίες εξαγωγής μελιού, τότε είμαστε μαθηματικώς καταδικασμένοι αργά ή γρήγορα να μας κατακτήσουν τα εισαγόμενα μέλια και να μας βγάλουν εκτός ανταγωνισμού.
Η απάντηση του με προβλημάτισε πάρα πολύ, κυρίως γιατί κατάλαβα ότι έχει δίκιο.

Έρωτας με το πρώτο… τσίμπημα! Γιατί ένας δημοσιογράφος αφιερώνει όλο τον ελεύθερο χρόνο του στα κιτρινόμαυρα, θαυμαστά πλάσματα