Η καρδιά μου έχει γίνει κομμάτια.
Αλλά η ζωή έτσι είναι.
Με στήριξες όσο μπορούσες χωρίς να παραπονεθείς ποτέ, ήσουν στο προσκεφάλι μου κάθε φορά που αρρώσταινα, και αρρώσταινα πολλές φορές...
Είχες τα προβλήματα σου και τα άφηνες στην άκρη και ρώταγες για τα παιδιά σου.
Δούλεψες στα χωράφια μες τα χώματα, τα νιάτα σου τα έφαγες στα καπνοχώραφα.
Χαιρόσουν την δουλειά, χαιρόσουν να μαγειρεύεις για τους άλλους, ότι έκανες ήταν τέλειο.
Σε είδα πριν τρεις ημέρες και οι τελευταίες σου λέξεις πριν φύγω ήταν ότι παρακαλάς την Παναγία να σε πάρει.
