Λοιπόν χτες έκανε κρύο, έμεινα μέσα και ψαχούλευα.
Τι μου ήρθε και ψαχούλευα;
Σκέφτηκα να γράψω για την χρήση του σκόρδου ενάντια στην Νοζεμίαση.
Ξέρετε, υπάρχει ένας μύθος που λέει ότι οι Ναζί μοίρασαν ζάχαρη στους κατακτημένους λαούς, σε όσους ήταν μελισσοκόμοι για να ταΐζουν αυτοί τα μελίσσια τους, αλλά προκειμένου την ζάχαρη να μην την καταναλώνουν οι άνθρωποι, πρόσθεσαν μέσα σκόρδο, ώστε να μυρίζει άσχημα.

ΕΛΛΑΣ η χώρα του Φωτός.
Η χώρα που έδωσε τα φώτα του πολιτισμού στον κόσμο.
Η χώρα που πρώτη με τον Αρισταίο δίδαξε μελισσοκομία στον κόσμο.

Βασικά τα παραπάνω που διαβάσατε είναι ιστορία ή μυθολογία οπότε ξεφουσκώστε όσοι πήρατε το ύφος του παγωνιού.
Η πραγματικότητα είναι ότι η Νεοελλάς είναι ένα τριτοκοσμικό κράτος που παρακαλάει για δανεικά, και δεν προσφέρει τίποτα στην τωρινή πραγματικότητα.
Μας αρέσει περισσότερο να προσπαθούμε να βγάλουμε το μάτι του διπλανού μας παρα να συμβάλουμε για το κοινό συμφέρον, ή πολύ δε περισσότερο να νοιαστούμε για να αφήσουμε κάτι πίσω.

Από τις κουβέντες του παππού, στο μελισσοκομικό περιοδικό ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΚΗ ΕΛΛΑΣ τεύχος 378 Δεκέμβριος 1979.
Αξίζει να διαβάσετε το άρθρο αυτό...

Βρισκόμαστε πια στον Δεκέμβρη στην καρδιά του χειμώνα και στον τελευταίο μήνα της χρονιάς.
Όσο περισσότερο σφίγγει το κρύο τόσο συμπαγέστερη γίνεται η μελισσόσφαιρα, ή καλύτερα να πούμε οι μελισσόσφαιρες στις κεντρικές κηρήθρες της κυψέλης, γιατί επάνω σε κάθε κεντρική κηρήθρα δημιουργείται μελισσόσφαιρα.