Υπάρχει ένας νόμος, ο λεγόμενος νόμος του ελαχίστου.
Αυτός ο νόμος λέει ότι η μέγιστη επιτυχία εξαρτάται από τον χειρότερο παράγοντα.
Μπορεί να ακούγεται ως αοριστία μα δεν είναι έτσι, και σας βεβαιώνω ότι ο νόμος αυτός είναι πολύ σωστός και ισχύει και για την μελισσοκομία.

Ας σκεφτούμε τους παράγοντες εκείνους που κάνουν ένα μελίσσι πολύ δυνατό.
Για να μην το κάνουμε δύσκολο ας πούμε ότι οι παράγοντες που θα κάνουν πολύ δυνατό το μελίσσι είναι τρεις.

Ο φίλος μας Νίκος Μητσιώτης από την Βραζιλία μου έστειλε ένα πολύ όμορφο βίντεο.
Ένα βίντεο της μελισσοκομίας σε εποχές που έχουν περάσει.
Δεν γνωρίζω αν το βίντεο είναι αυθεντικό, ή δημιουργήθηκε για να μας θυμίσει πως ασκούνταν η μελισσοκομία παλαιότερα.
Δεν έχει ούτε φωνή ούτε υπότιτλους για να το καταλάβουμε.
Η εικόνα αρκεί όμως.
Βλέπουμε πως γινόταν ο τρύγος σε παραδοσιακές κυψέλες.
Οι κηρήθρες έβγαιναν από αυτές τις κυψέλες που μοιάζουν με κοφίνια και χωρίζονταν σε τρεις κατηγορίες.
Τα λευκά μέρη τα τύλιγαν για πούλημα ζυγίζοντας τα με ακρίβεια.
Τα μαύρα μέρη της κηρήθρας πολτοποιούνταν και στύβονταν σε ένα στυφτήρι, σε έναν πρωτόγονο μελιτοεξαγωγέα δηλαδή.

Έχω γράψει πολλές φορές εδώ, ότι δουλειά των μελισσών είναι να μαζεύουν μέλι.
Αυτό αρέσει να κάνουν οι ίδιες αυτό αρέσει να βλέπει και ο μελισσοκόμος.
Βέβαια ένας παραγωγός έχει πολλές δυνατότητες παραγωγής, από βασιλικό πολτό μέχρι γύρη, βασίλισσες παραφυάδες κτλ.
Το μέλι όμως είναι ο κρυφός πόθος κάθε μελισσοκόμος κακά τα ψέμματα.
Το μέλι είναι αυτό που κάνει τον μελισσοκόμο να νιώθει επιτυχημένος, και αυτό είναι επίσης που κάνει την μέλισσα να ξεχνάει κάθε άλλη της εργασία.
Όμως έχει και αυτό το τίμημα του.